"Το Δώρημα τ` Απεράθου δεν έχει σχέση με νοητικές διαδικασίες. Είναι πίστη ψυχής, σαν ένα άγιο δισκοπότηρο στο οποίο μεταλαβαίνουν όχι για να συγχωρηθούν, μα για να πάρουν τη χάρη, το Δώρημα της κοινής καταγωγής. Καταγωγή που περιθωριοποιεί το ατομικό "Εγώ" και εμπνέει τυφλή αφοσίωση στ` Απεράνθου, με τις ποικίλες πραγματικότητές του, που συγκροτούν όμως μια εκπληκτική ενότητα με δυνάμεις συνοχής μεταφυσικού χαρακτήρα. Είναι πίστη στην πολιτιστική αξία του μακρινού παρελθόντος τους, που έσβησε η λάμψης του, αλλά αφομοιώθηκε ως Ιερή Ουσία και περνάει από γενεά σε γενεά μέσα στο "Είναι των Απεραθιτών" σαν μια ευλογία, που έρχεται από τους προηγούμενους, μαζί με την ευθύνη μετάδοσής της στους επόμενους. Δεν παραποίησαν, ούτε αλλοτρίωσαν, ποτέ, ακόμη και όταν έπασχαν, είτε ατομικά, είτε συλλογικά ως κοινωνία, αυτή την ευλογία. Αντιθέτως διαφύλασσαν την παράδοση ως σωτήρια πηγή της και το "Δώρημα" ως πολυτιμότατο αγαθό της".