Στη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα ολοκληρώθηκε το θεωρητικό πλαίσιο με το οποίο οι έννοιες της υγείας και της δημόσιας υγείας γίνονται αντιληπτές στη σύγχρονη κοινωνία.
Η υγεία, ήδη από το 1946, ορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία της αρρώστιας ή της αναπηρίας.
Η δημόσια υγεία ορίζεται ως η επιστήμη και η τέχνη της πρόληψης των νοσημάτων, της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης και της προαγωγής της υγείας μέσω της οργανωμένης κοινωνικής προσπάθειας (ΕΑ Winslow, 1923).
Η βιοϊατρική διάσταση της υγείας αποτελεί αντικείμενο πολλών επιστημών που διδάσκονται εκτεταμένα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντίθετα, η διάσταση ως ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα και συλλογικό αγαθό -αντικείμενα των επιστημών του δικαίου- είτε δεν καλύπτονται εκτεταμένα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είτε η διδασκαλία τους, στο πλαίσιο του Δημοσίου Δικαίου, περιορίζεται στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εν τούτοις, η συνεχής όσμωση της ελληνικής και της ευρωπαϊκής ιατρικής στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργεί ένα τεράστιο πεδίο ρυθμίσεων στις οποίες ο Έλληνας ιατρός δεν είναι εξοικειωμένος. Επίσης, οι αποκλίνουσες απόψεις όσον αφορά στη διασφάλιση του ατομικού και κοινωνικού δικαιώματος προστασίας της υγείας οδηγούνται συχνά στα δικαστήρια της χώρας.
Αποτελεί πεποίθηση, διαμορφωμένη κατά τη μακροχρόνια εμπειρία μου ως ακαδημαϊκού δασκάλου, ότι η αποτελεσματικότερη διασφάλιση των δικαιωμάτων ιατρών και ασθενών μπορεί να επιτευχθεί μόνο με καλή γνώση (κυρίως από τους πρώτους) των γενικών κανόνων που διέπουν το δημόσιο δίκαιο της υγείας.
Το βιβλίο `Το Δημόσιο Δίκαιο της Υγείας` της Επίκουρης Καθηγήτριας κ. Πατρίνας Παπαρρηγοπούλου-Πεχλιβανίδη αποτελεί σημαντική προσπάθεια γεφύρωσης του κενού αυτού. Στις 370 περίπου σελίδες του βιβλίου, με γραφή απλή και σαφή, διευκρινίζονται έννοιες όπως η οριοθέτηση του δημοσίου δικαίου της υγείας, η οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και τα δικαιώματα του χρήστη αυτών, τόσο στο πλαίσιο του Ελληνικού Συστήματος Υγείας όσο και με βάση τις γενικές αρχές του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Εύχομαι το βιβλίο αυτό να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους ιατρούς και άλλους λειτουργούς υγείας της χώρας μας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
