Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω στο Β΄ Συνέδριο που λαμβάνει χώρα εδώ στις Μαργαρίτες Μυλοποτάμου, σημαντικό κέντρο παραγωγής παραδοσιακής κεραμικής. Η Οργανωτική Επιτροπή [...] πιστεύει ότι η οργάνωση Συνεδρίων εδώ στις Μαργαρίτες [...] αφενός αποτελεί ευκαιρία γνωριμίας με τον σημαντικό αυτό τόπο και αφετέρου συμβάλλει αποφασιστικά στη διάσωση και τη διατήρηση των εργαστηρίων και των κεραμικών κλιβάνων, που απειλούνται τα τελευταία χρόνια με εξαφάνιση, λόγω της κακώς εννοουμένης τουριστικής αξιοποίησης και της ανεξέλεγκτης δόμησης της περιοχής.
Η Οργανωτική Επιτροπή πιστεύει ακόμα ότι η διαχρονική διαπραγμάτευση και αντιμετώπιση θεμάτων γύρω από τις τέχνες της φωτιάς συμβάλλει στην πληρέστερη κατανόησή τους, ενώ ταυτόχρονα κινεί το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου κοινού. [...]
Οι αισθητικές-καλλιτεχνικές ιδιότητες του γυαλιού που γοήτευσαν τους αρχαίους είναι ακριβώς οι ίδιες που έλκουν και εμάς σήμερα είτε ως χρήστες γυάλινων αντικειμένων είτε και ως συλλέκτες, είναι η στιλπνότητα και καθαρότητα, η διαφάνεια, τα ζωηρά χρώματα και οι οπτικές εντυπώσεις που μεταβάλλονται δραματικά με τους κατάλληλους φωτισμούς. Οι υαλουργοί της αρχαιότητας μελέτησαν και εξάντλησαν στο έπακρο με μεγάλη επιδεξιότητα όλες αυτές τις ιδιότητες και τις δυνατότητες που τους πρόσφερε το γυαλί. Ανακάλυψαν και ανέπτυξαν ταχύτατα όλες σχεδόν τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε ακόμη σήμερα στην κατασκευή και τη διακόσμησή του. Η εύπλαστη πυκνόρευστη μάζα, που δημιουργείται με την κατάλληλη θέρμανση των πρώτων υλών, παρέχει τη δυνατότητα στον τεχνίτη να την διαμορφώσει, όσο είναι ακόμη καυτή, σε κάθε λογής αγγείο ή άλλο αντικείμενο της αρεσκείας του, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, όπως του πυρήνα, της ανοιχτής ή κλειστής μήτρας, του μωσαϊκού και του φυσιχτού γυαλιού. Η τελευταία τεχνική του φυσιχτού γυαλιού, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά γύρω στα χρόνια του Αυγούστου στη Συροπαλαιστίνη, σηματοδοτεί και την `επαναστατική` αρχή της μαζικής παραγωγής γυαλιού χαμηλού κόστους, που υιοθετήθηκε ταχύτατα από ολόκληρο το γνωστό τότε κόσμο.
Τα θραύσματα γυάλινων αγγείων αποτελούν το πιο κοινό ανασκαφικό εύρημα, μετά τα θραύσματα της κεραμικής, σε ελληνιστικά κυρίως και ρωμαϊκά στρώματα. Τα γυάλινα αγγεία, παρά τις δυσχέρειες συντήρησης και συγκόλλησης που παρουσιάζουν, αποτελούν για τους αρχαιολόγους σήμερα, χάρη στη αποκτημένη πλέον γνώση της τεχνολογικής και μορφολογικής τους εξέλιξης, σημαντικά τεκμήρια χρονολόγησης, σχεδόν εξίσου σημαντικά όσο και εκείνα των πήλινων αγγείων.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]