Ο Λέανδρος ήταν πολύ, μα πολύ φρόνιμος. Φρόνιμος σαν μεγάλος. Δεν τσίριζε, δεν γκρίνιαζε, δεν πείσμωνε... Ούτε έκανε αταξίες ή σκανταλιές. Ήταν `παράδειγμα φρονιμάδας`! Μέχρι που το μικρό δαχτυλάκι του έπαθε... γιγαντίωση! Ο Λέανδρος δεν έδωσε σημασία στο δαχτυλάκι του γίγαντα, μέχρι που άρχισε να του κάνει σκανταλιές! Θα έχανε, λοιπόν, το καλό του όνομα από ένα... άτακτο γιγαντοδαχτυλάκι;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]