Το βουβάλι και το πουλί είναι αχώριστοι φίλοι. Η ζωή τους απλή, κυλά γαλήνια στην όχθη μιας λίμνης. Μια μέρα, της εποχή της σποράς, ο άνθρωπος καλεί το βουβάλι να τον βοηθήσει. Το βουβάλι σηκώνεται με προθυμία, το πουλί τους ακολουθεί. Το βουβάλι σέρνει τ` αλέτρι κι ο άνθρωπος οργώνει! Το βουβάλι σέρνει τ` αλέτρι κι ο άνθρωπος οργώνει! Το βουβάλι σέρνει τ` αλέτρι κι ο άνθρωπος οργώνει! Και το πουλί; Το πουλί κελαηδάει! Κελαηδάει! Όλο κελαηδάει! Αλλά την ώρα της συγκομιδής, τσιμπολογάει κιόλας λίγους σπόρους. Ο άνθρωπος θυμώνει, μα το βουβάλι...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]