Όσο τέλειος κι αν σου φαίνεται ο ξένος κόσμος, όταν πάνω από δέκα χρόνια τον ζήσεις, τότε αυτόν που πίστευες για άγονο, το γνωστό δικό σου, μετανιωμένος θα λαχταρίσεις, θα αγαπήσεις και πάνω απ` όλα καλύτερα θα γνωρίσεις! Τρίψου με μια ξένη γλώσσα, τη δική σου για να μάθεις. Μείνε σε ξένη γη, την πατρίδα σου για ν` αγαπήσεις. Ζήσε μ` έναν ξένο μαζί, το «παπούτσι μπαλωμένο απ` τον τόπο σου» για να νιώσεις. Πολέμα την ξενομανία σου, Έλληνά μου, τον ΕΛΛΗΝΑ μέσα σου να βρεις και μ` αυτόν να ταυτιστείς. Μην πιθηκίζεις, μη βρίζεις, μη δακρύζεις, όχι «δε βαριέσαι. . ., κάνε ό,τι θες. . .», αυτός είναι ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ σου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]