«Αν ξέρεις το δρόμο, ξέρεις το στόχο, επειδή ο στόχος δεν βρίσκεται στο τέλος του δρόμου. Ο στόχος βρίσκεται σε όλο το δρόμο, σε κάθε στιγμή και σε κάθε βήμα. Δεν είναι ότι όταν ο δρόμος τελειώσει, φτάνεις στο στόχο. Κάθε στιγμή, εκεί που βρίσκεσαι, είσαι στο στόχο, αν είσαι στο δρόμο. Το να είσαι στο δρόμο σημαίνει ότι είσαι στο στόχο. Επομένως, οι ταοϊστές δεν μιλούν για το στόχο, δεν μιλούν για το Θεό, δεν μιλούν για τη μόκσα, για τη νιρβάνα, για τη φώτιση. Όχι, καθόλου! Το μήνυμά τους είναι πολύ απλό: Πρέπει να βρεις το δρόμο. Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα, επειδή λένε: Ο δρόμος δεν έχει χάρτη, ο δρόμος δεν έχει χαρτογραφηθεί, ο δρόμος δεν είναι τέτοιος, που να μπορείς να ακολουθήσεις κάποιον και να τον βρεις. Ο δρόμος δεν είναι κανένας φαρδύς και γρήγορος αυτοκινητόδρομος. Ο δρόμος μοιάζει περισσότερο με το πουλί που πετάει στον ουρανό. Δεν αφήνει ίχνη πίσω του. Κανένας δεν μπορεί να ακολουθήσει. Έτσι, ο δρόμος είναι μια διαδρομή χωρίς μονοπάτι. Είναι διαδρομή, μα είναι διαδρομή χωρίς μονοπάτι. Δεν είναι έτοιμο, ήδη φτιαγμένο, διαθέσιμο. Δεν μπορείς να πάρεις απλώς την απόφαση να περπατήσεις πάνω της. Θα πρέπει να τη βρεις. Και πρέπει να τη βρεις με το δικό σου τρόπο. Δεν πρόκειται να χρησιμέψει ο δρόμος κανενός άλλου.»

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]