Νιώθει αιχμάλωτος της αίσθησης ότι η θάλασσα υπάρχει για να σε ταξιδεύει πάντα κάπου, και πάντα να σε επιστρέφει πίσω, στην πραγματική σου φωλιά. Ότι το πλοίο δεν είναι παρά η κιβωτός που σε σώζει κάθε φορά από κάτι. . . Η επιστροφή του στο νησί ήταν εσώτατη γιορτή αντάμωσης με τον γενέθλιο τόπο. Διαιωνίζοντας αυτό το συναίσθημα, αισθανόταν θριαμβευτής της ύπουλης αγωνίας που πανικοβάλλει τους μοναχικούς ανθρώπους. Όσο πλησίαζε, βεβαιώνονταν πως στο γενέθλιο τόπο καταργείται το ίδιο η ξενιτιά και η εσώτατη μοναξιά. Εκεί έξω τον περίμενε πάντα ένα σκυλί, που κουνούσε την ουρά του για χάρη του, και κάποιος συντοπίτης, που θα τον καλωσόριζε με την καρδιά του. Κι αυτά δεν είναι πράγματα χωρίς αξία. . . γράφει η Έλσα Χίου στο τελευταίο διήγημα της συλλογής. Στα «Ταξίδια. . . στον κόσμο, στη μνήμη και τη φαντασία», για πρώτη φορά, σαράντα έξι πεζογράφοι από μία περιοχή της ελληνικής περιφέρειας, δηλαδή όλοι οι πεζογράφοι που ζουν στην ακριτική Σάμο ή κατάγονται απ’ αυτήν, συμμετέχουν σε μία συλλογή με θέμα τα ταξίδια, σε όλες τις κυριολεκτικές και μεταφορικές διαστάσεις της λέξης. Κάντε μαζί τους αυτά τα συναρπαστικά ταξίδια σε στεριές και θάλασσες, στο παρελθόν και το μέλλον, στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]