Το πιο πολύτιμο κι ευλογημένο δέντρο μιας πλαγιάς είναι η ασημόφυλλη ελιά. Όλα τ’ άλλα δέντρα την αγαπούν και τη θαυμάζουν. Γι’ αυτό και δείχνουν θυμωμένα, όταν μαθαίνουν ότι κάθε χρόνο δέντρο χριστουγεννιάτικο γίνεται το έλατο κι όχι εκείνη, που θα την άξιζε περισσότερο τέτοια τιμή μεγάλη. Μα το φεγγάρι θα τα βοηθήσει κάποια νύχτα να μάθουν την αλήθεια και να σκεφτούν αν έπρεπε να χαίρονται ή να λυπούνται για την τύχη της ελιάς.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
