Το Πλανητικό Χωριό για το οποίο μιλούσε ο Marshall McLuhan μοιάζει όλο και πιο πιθανό ως ορατή πραγματικότητα. Η αλλαγή του αστικού περιβάλλοντος σε όλον τον κόσμο είναι ένα από τα καθοριστικά σημεία των νέων συνθηκών που προκαλεί, σε οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο, το φαινόμενο που αποκαλείται «παγκοσμιοποίηση». Σε αυτό το πλαίσιο, στοιχεία φαινομενικώς αντιφατικά μεταξύ τους, όπως ο μοντερνισμός στην αρχιτεκτονική ή τα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών, προκαλούν ραγδαίες αλλαγές στα αστικά κέντρα όλου του πλανήτη και προκαλούν μια αυξανόμενη ομογενοποίηση. Έτσι, είναι πάρα πολύ δύσκολο σε πρώτο επίπεδο να καταλάβει κάποιος αν βρίσκεται στο αστικό κέντρο του Λάγκος, της Νέας Υόρκης ή της Μπανγκόκ. Σε αυτό το επίπεδο όλες οι μητροπόλεις μοιάζουν ίδιες. Τα στοιχεία που θα αποκαλύψουν την αλήθεια μπορεί να είναι η απουσία της αγγλικής γλώσσας (κάτι που στο παραπάνω παράδειγμα αφορά μόνο τη Μπανγκόκ), το χρώμα των κατοίκων της πόλης (κάτι που στην περίπτωση της Νέας Υόρκης μπορεί να λειτουργήσει παραπλανητικά) και σε ένα δεύτερο επίπεδο, η μικροκλίμακα του πεζοδρομίου. Ίσως εκεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, μπορεί κανείς να ανακαλύψει την ταυτότητα μια τέτοιας πόλης. Και εκεί, πέρα από την ίδια την προσωπική επαφή με τους κατοίκους, αυτό που θα δει ο περαστικός είναι μαζική κουλτούρα: περιοδικά, αφίσες, διαφημίσεις, φθηνά παιχνίδια, μουσική...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]