Στοχεύω, σε τούτο το βιβλίο, να εκθειάσω τα τσιγάρα, αλλά όχι να ενθαρρύνω το κάπνισμα -καθόλου μάλιστα. Πάντως, δεν προσπαθώ και να το αποθαρρύνω. Εάν είχα θελήσει να κάνω κάτι τέτοιο, δεν θα είχα βγει να το πω τόσο ευθέως (δεν θα είχα, δηλαδή, προσπαθήσει να το αποθαρρύνω αναφέροντας κιόλας ρητά ότι το αποθαρρύνω), έχοντας την πεποίθηση, κι αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα αυτού του βιβλίου, ότι η ανοιχτή καταγγελία του καπνίσματος τσιγάρων αποτυγχάνει συχνά να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα - επιτυγχάνει συχνά το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει, ενισχύει και νομιμοποιεί ορισμένες φορές αυτή τη συνήθεια, ή και παρακινεί, ενδεχομένως, στην έναρξή της. Για πολλούς, όσον αφορά τα τσιγάρα, η δυσφήμησή τους είναι ένας τρόπος να διασφαλίσεις το ότι θα συνεχίσουν να καπνίζουν πεισματικά. Για κάποιους είναι ίσως το κίνητρο ν` αρχίσουν το κάπνισμα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]