`Αναστέναξε...
Για κάτσε, ρε Υάκινθε, σκέφτηκε, φυσώντας τον καπνό. Για σένα ο Θεός βρήκε. Έδωσε! Δεν πρέπει να έχεις παράπονο. Και γι` αυτούς! Πού ξέρεις πως δεν κρατάει και γι` αυτούς κάτι στην κωλότσεπη; Λες;... Μπα! Όποιος προλάβει είναι. Κωλοζωή! Ό,τι πάρουν οι πρώτοι. Οι επόμενοι βλέπουν το χέρι να βγαίνει απ` την κωλότσεπη άδειο. Το πολύ πολύ, καμιά αρρώστια να περίσσεψε γι` αυτούς!`
Έτσι ήταν. Ο Θεός επιτέλους του χαμογέλασε.
Ένιωθε ευτυχισμένος! Μέχρι που άξαφνα βρέθηκε μπροστά σε δύο προβλήματα.
Το ύψος του! Για λίγους πόντους κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του.
Και ένα παιδί! Που δεν ερχόταν. Η σύντροφός του το ήθελε τόσο πολύ...
Άραγε, στα εφιαλτικά του αδιέξοδα, ποιες απαντήσεις έκρυβε η ζωή;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]