"Τα παπούτσια του Μουράνο" (Βραβείο Lazarillo Λογοτεχνίας, 1996) σκιαγραφούν τη Βενετία στα τέλη του 12ου αιώνα, όταν χάραζε η αυγή του εμπορίου με την Ανατολή και γέμιζε με μπαχαρικά, σκλάβους και μέταλλα τους ομιχλώδεις δρόμους αυτής της αριστοκρατικής πόλης. Μια μέρα στην πολυσύχναστη και πολύχρωμη αγορά του Ριάλτο, ένας Τούρκος είχε για πούλημα σκλάβους από την Ανατολή. Ο εντιμότατος Ρόκο ντελ Φιόρε, γιος του βαρόνου της Ακυληίας, καταγοητεύτηκε από την εξωτική ομορφιά μιας σκλάβας από τη Μαλαισία. Ο έρωτας του γι` αυτήν τον έκανε να μηχανευτεί ένα πανούργο σχέδιο και να την απελευθερώσει από τον φιλοχρήματο Τούρκο. Στο γάμο τους. ένα γυάλινο ζευγάρι γοβάκια του Μουράνο, δώρο για τη νύφη, θα καθορίσει τη ζωή τους. Λίγο καιρό αργότερα, με τη γέννηση της κόρης τους Αντζέλικα, αντιξοότητες και οικογενειακές έριδες τους οδηγούν σε παρακινδυνευμένα και μακροχρόνια ταξίδια στην Ανατολή. Η Αντζέλικα μένει πίσω, υπηρέτρια στο σπίτι του θείου της, μέχρι ο ιππότης-σταυροφόρος να επιστρέψει από τις σταυροφορίες και να της φορέσει το γυάλινο γοβάκι.

Αιώνες αργότερα, ήταν οι σημαντικοί Περό, Γκριμ, Ροσίνι, Μασενέ και Προκόφιεφ εκείνοι που ανασκεύασαν, καθένας στο πλαίσιο της τέχνης του, την ξεχωριστή ζωή της Αντζέλικα ντελ Φιόρε και των φθονερών ετεροθαλών αδερφών της, της Αμποντιέτα και της Φερούτζια...