Ένα βράδυ, οι ζωές της Μπόμπι, του Πίτερ και της Φίλις αλλάζουν για πάντα, όταν κάποιοι μυστηριώδεις άνθρωποι έρχονται στο σπίτι και παίρνουν τον πατέρα τους - για δουλειά, λέει η μητέρα στα παιδιά. Αμέσως μετά, τα παιδιά και η μητέρα εγκαταλείπουν το σπίτι τους στο Λονδίνο και μετακομίζουν στην εξοχή. Το καινούριο σπίτι τους βρίσκεται κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό κι έτσι, πολύ σύντομα, η Μπόμπι, ο Πίτερ και η Φίλις γίνονται «τα Παιδιά που Έβλεπαν τα Τρένα να Περνούν». . . Χαιρετούν τα τρένα, πιάνουν φιλίες με τον σταθμάρχη και τον κλειδούχο - σώζουν, μάλιστα ένα τρένο και τους επιβάτες από τρομακτικό δυστύχημα. Ωστόσο, το σημαντικότερο στοιχείο της καινούριας ζωής τους αποδεικνύεται η φιλία τους με έναν ηλικιωμένο κύριο, ο οποίος ταξιδεύει κάθε μέρα με τον Πράσινο Δράκο, το τρένο των 9.15. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]