Εδώ και ογδόντα χρόνια τουλάχιστον, οι ευφυέστεροι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αγανακτισμένοι από τον σχολαστικό τρόπο διδαχής των αρχαίων ελληνικών και ειδικά των επών του Ομήρου, πήραν την εκδίκησή τους ξαναγράφοντας την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με τους δικούς τους χυδαίους δεκαπεντασύλλαβους στίχους. Βέβαια οι στιχουργικές αυτές προσπάθειες ήσαν πάντοτε αποσπασματικές. Απέβλεπαν στην πλάκα της στιγμής και ποτέ στην σύνθεση ενός πλήρους σατιρικού έπους. Αυτό έγινε αργότερα, όταν ανώνυμοι στιχουργοί, με βάση τα μαθητικά τετράδια, αποπειράθηκαν να συγκολλήσουν τα διάφορα ανώνυμα αποσπάσματα και να συνθέσουν ένα συγκροτημένο έργο. Έπειτα ήρθε η εποχή του διαδικτύου, όπου ο κάθε κάτοχος χυδαίων ψευδ-ομηρικών στίχων τους κατέθεσε στον ψηφιακό ιστό, προκειμένου να εμπλουτίσει την πολυετή αυτή ποιητική δημιουργία. Με βάση λοιπόν όλες τις προηγούμενες δημοσιεύσεις σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, συγκροτήθηκε και η παρούσα σύνθεση χυδαίων ψευδ-ομηρικών στιχουργημάτων, προκειμένου να χαμογελάσουν για λίγο τα τόσο πικραμένα χείλη των σύγχρονων Ελλήνων...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]