Συρτάρι ΧΧΙΙ
Φωτογραφίες σε αποσύνθεση
Drawer XXII
Decomposed Pictures
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-476-096-1
Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 9/2011
1η έκδ., Αγγλικά, Ελληνική, Νέα
€ 9.94 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
16 x 16 εκ, 186 γρ, 83 σελ.
Ελληνική, Νέα (γλώσσα πρωτοτύπου)
Περιγραφή

Η εχθρική σχέση των εννοιών του τυχαίου και της αναγκαιότητας είναι κάτι που βασανίζει τους προβληματισμούς των φιλοσοφικών στοχασμών από αιώνες. Στην περίπτωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ωστόσο, έχει κανείς την παράδοξη αίσθηση πως οι μεταξύ τους αντιθέσεις αίρονται, και μάλιστα με τρόπο περίπου μαγικό. Με τρόπο διαλεκτικό θα έλεγα, αν δεν διατηρούσα σοβαρές επιφυλάξεις για τον βαθμό της ενσυνείδητης βουλητικής ενέργειας η οποία παρακολουθεί και γενικότερα την άρθρωση των εικαστικών γεγονότων, σε όλο τους το ανάπτυγμα και σε όλες τους τις εκδοχές. Το σύντομο αυτό σημείωμα δεν έχει όμως ως στόχο του να διερευνήσει με εμβρίθεια και σε βάθος τους μηχανισμούς της γενεσιουργίας των καλλιτεχνικών μορφών. Ούτε φιλοδοξεί να ιχνηλατήσει συστηματικά όσα αίτια συνέχουν και συγκεκριμενοποιούν την εκφορά του καλλιτεχνικού λόγου. Θα ήθελε μόνο με τις λίγες, τις καθόλου πρωτότυπες επισημάνσεις του να βοηθήσει κάπως τους αναγνώστες ελπίζοντας πως έτσι θα διακρίνουν καθαρότερα το πού και το πώς συμπίπτουν, ή μάλλον το πού και το πώς συντίθενται τα όρια ανάμεσα στις απρόβλεπτες διαστάσεις των φυσικών φαινομένων και στις καταλυτικές παρεμβάσεις της ανθρώπινης ενεργητικότητας. Ανάμεσα στην παθητική, δηλαδή, αποδοχή των τετελεσμένων καταστάσεων και τη μαχητική αντίδραση που προκαλεί η δημιουργική θεώρηση των συστατικών τους. Στην περίπτωση των φθαρμένων από τις καταλυτικές επιπτώσεις του χρόνου αρνητικών, η αναίρεση της καταστροφής, η αναζωογόνηση νεκρών υπάρξεων συναρτάται με τη δυναμική ανάπλαση όσων από τα δεδομένα τους έχουν επιβιώσει. Με μια διαδικασία, η οποία αναβαπτίζει την υλική υπόσταση των συστατικών τους και ανασυνθέτει τα διασωθέντα αφηγηματικά τους στοιχεία, αναδημιουργώντας εννοιολογικά το εικονογραφικό τους περιεχόμενο και επιτυγχάνοντας, είτε αφαιρετικά είτε προσθετικά, τη νέα συνθετική τους συγκρότηση. Το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα της αρχικής εικόνας. (...)


[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]