Η γλώσσα, πέρα από τις σχέσεις και τις εξαρτήσεις της με το χρόνο και με τα επιτεύγματα του λαού, που περνούν απ` αυτήν, έχει δύο επίπεδα. Το ένα είναι εκείνο που δίνει τη δυνατότητα στην απλή επικοινωνία και το άλλο που ο μελετητής της ζητά κάτι περισσότερο, την εμβάθυνση. Και στο πρώτο και στο δεύτερο επίπεδο ο ρόλος του Συντακτικού είναι βασικός, ήτοι ίσης σημασίας με τη Γραμματική. Ειδικά κατά τις δεκαετίες, που ακολούθησαν την πτώση της Στρατιωτικής δικτατορίας, η εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας παρουσίασε εξαιρετική κινητικότητα. Θα ήταν κάποιος έξω από την πραγματικότητα, αν διαχώριζε την «Απλή Καθαρεύουσα» από τη «Δημοτική», όπως κάποτε όφειλαν να χρησιμοποιήσουν οι υποψήφιοι στις Ανώτατες Σχολές. Με το βιβλίο αυτό επιδίωξα να προσεγγίσω, συντακτικά αυτήν τη φορά, τη σύγχρονη πραγματικότητα. Βεβαίως, η λεπτομερής ανάλυση δεν είναι δυνατό να γίνει σε τόσες σελίδες. Περιορίσθηκα να δώσω περιληπτικά τις συντακτικές διακυμάνσεις του σύγχρονου ελληνικού λόγου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]