Σημειωτέον ακόμη ότι τούτο το πόνημα μου θα εκπληρώσει την αποστολή του, εάν δώσει ανάσα ανακούφισης σε δασκάλους και μαθητές που εντρυφούν στον Ελληνικό Λόγο εκκινώντας αδιαμεσολάβητα από το φυσικό πρόσωπο της μορφονοηματικής δομής του. Αλλά, και εάν τονώσει την αγάπη και την πίστη τους στην παιδευτική αξία του έργου τους, αφού, εκτός των άλλων, με μια τέτοια αναστροφή τίθεται αυτόματα σε κίνηση ο λογισμός, και αναπτύσσεται η αντιληπτική ικανότητα, η ευαισθησία και η φαντασία του ατόμου. Διότι, σε τελευταία ανάλυση, μελετώ τη δομή της γλώσσας σημαίνει τέμνω τη γλώσσα με τους κανόνες της σύνταξης· τέμνω τη γλώσσα όμως σημαίνει τέμνω τον κόσμο, ή καλύτερα, τέμνω τη σκέψη με την οποία βλέπουμε τον κόσμο: προσεγγίζω και ανιχνεύω τους αποτυπωμένους στη γλώσσα μηχανισμούς που χρησιμοποιεί η σκέψη στην προσπάθεια της να κατανοήσει, να εννοιολογήσει και να εκφράσει τα όσα υπάρχουν ή συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, καθορίζοντας συνάμα την υφή και τις συνάφειές τους.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]