Βγήκα στη μεγάλη λεωφόρο. Ήταν άδεια γιατί ήταν πολύ αργά. Αν και σε αυτή την πόλη έχεις την αίσθηση ότι δεν κοιμούνται ποτέ, τώρα δεν ήταν ξύπνιο τίποτα, παρά μόνο λίγες εικόνες που δραπέτευαν από τα όνειρα των ανθρώπων, μέχρι και αυτές να διαλυθούν, όπως οι ανάσες μας στο κρύο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
