Ο υλικός πολιτισμός της Σκοπέλου περιλαμβάνει όλα εκείνα τα είδη που οι ναυτικοί έφεραν από τα μακρινά ταξίδια τους και βρίσκονται σήμερα στα σπίτια των ευπορότερων οικογενειών του νησιού, και όσα εδώ και δεκαετίες παράγονται από τους τεχνίτες και τις τεχνίτριες που συνεχίζουν την τοπική παραδοσιακή παραγωγή με τον συχνά στοιχειώδη εξοπλισμό τους και `ποιούν` τα έργα τους με βασικά εργαλεία την από μνήμης `προφορική` γνώση της παράδοσης, ως συσσωρευμένης τεχνικής και μορφολογικής πείρας. Μέσα από τις αφηγήσεις των τριάντα τριών χειροτεχνών της Σκοπέλου ανιχνεύονται η κοινή διαδρομή μαθητείας, η συναναστροφή, η κινητικότητα, το βιοτικό επίπεδο, οι συγγένειες στον κλειστό κύκλο του νησιού. Τα στοιχεία αυτά διαμόρφωσαν ένα ενιαίο πλαίσιο, που αποτυπώνεται στον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουν την καθημερινότητά τους αλλά και στην αλληλεγγύη και τις ανοχές που ανέπτυξαν μεταξύ τους σε περιόδους εντάσεων και ρήξεων, όταν συμμετείχαν στους αγώνες, ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο στον οποίο ήταν ενταγμένοι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]