Ο συγγραφέας απευθύνεται πρωτίστως στους καλλιτέχνες αλλά και σε κάθε καλλιεργημένο άνθρωπο της εποχής του, για να υποστηρίξει με πάθος προφητικό ότι ο μοναδικός δρόμος για να γίνουμε σπουδαίοι και κατά το δυνατόν αξεπέραστοι είναι να μιμηθούμε τους Αρχαίους, να υποδειγματιστούμε, δηλαδή, από αυτούς. Μέσα από τις γραμμές αυτού του γοητευτικού κειμένου η αρχαιότητα παύει να αποτελεί αντικείμενο άψυχης λόγιας γνώσης ή τυφλού συλλεκτικού πάθους, όπως ήταν ώς τότε για τον αριστοκρατικό και τον μορφωμένο κόσμο του 18ου αιώνα, και αναδεικνύεται σε αυτοσκοπό και μέτρο απόλυτο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]