Να ταξιδέψω. . . Έτσι ξεκινά το ταξίδι. Με μια επιθυμία που γίνεται πράξη. Με μια πράξη που γίνεται συνήθεια. Με μια συνήθεια που γίνεται ανάγκη. Με μια ανάγκη που πολλές φορές γίνεται σκάλα σωτηρίας για να ξεφύγει κανείς από τους φόβους του, τα προσωπικά αδιέξοδα, την κακοδαιμονία των καιρών. Αρκεί ο καθένας να βρει το δικό του σκαλοπάτι. Να ταξιδέψω. . . Καινούργιες πατρίδες που ζητούν ασυλία στο μυαλό και στην ψυχή του ταξιδιώτη. Μεξικό. Θιβέτ. Σρι Λάνκα. Νεπάλ. Συρία. Αίγυπτος. Ρωσία. Γαλλία. Ελλάδα. Μερικοί μόνο από τους σταθμούς στο ταξίδι του Γκάγκα Ρόσιτς. Χώρες με τη δική τους ιστορία, τόποι κατοικημένοι από μικρές, προσωπικές ιστορίες. Μια φιλόξενη υδρόγειος σφαίρα ικανή να γεφυρώσει τις πιο μεγάλες αποστάσεις. Σαν μια σκάλα στον ουρανό. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]