Η σχέση μου με την ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη ξεκίνησε λίγο πριν συμπληρωθεί η δεύτερη δεκαετία της ζωής μου. (...) Χρειάστηκε να περάσουν άλλα είκοσι χρόνια για ν` αποπειραθώ την ποιητική προσωπογραφία με την οποία ανοίγει ετούτο το βιβλίο. Στο μεταξύ η σχέση μου με το έργο είχε βαθύνει, έως το σημείο να συνειδητοποιήσω ότι αυτοί οι δύσβατοι στίχοι με βοηθούσαν να ζήσω καλύτερα.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
