Στον Σιμόν αρέσουν τα πιτσιρίκια. Τα ροζ κουφετί. Ο Σιμόν μπαίνει, γι’ αυτό, φυλακή. Κι όταν βγαίνει, εντάσσεται σε ένα ψυχοθεραπευτικό πρόγραμμα. Ροζ κουφετί χάπια, και για σπίτι ένα τροχόσπιτο στο δάσος. Ο Σιμόν προσπαθεί. «Το πρόβλημα, όμως, με αυτού του είδους τις αισθήσεις και τις συγκινήσεις είναι ότι δεν στοκάρονται». Ένα βήμα πριν γίνει φυτό, θα γνωρίσει το καταλυτικό πρόσωπο του Γέρου, ο οποίος θα τον μετατρέψει σε παιχνίδι του ίδιου του του εαυτού και των μίντια, οδηγώντας τον στο εκρηκτικό φινάλε. Ένα βιβλίο για τις σκοτεινές ανθρώπινες πλευρές και την κοινωνική υποκρισία. Ένα βιβλίο που δίχασε τη Γαλλία, και που η Γαλλία δίκασε αλλά τελικώς δεν καταδίκασε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]