Σκληρές, δώσε, κουβέντες που πονούν.
Και λόγια μετουσιωμένα.
Κάνε το τραγουδάκι μου έναν
ρόγχο παιδιού.
Δος μου
τον άρτο σου τον επιούσιο· κι ακόμα
σκόρπισε στάχτη, σκόρπισε χώμα
εκεί που θα πατήσει ο υιός μου.
Εάν εξέλθει από τα χείλη μου το πνεύμα,
στείλε πνοή βέβηλου ύμνου.
Και κάνε το αίμα
ρόδο της άμμου ταπεινό λουλούδι της ερήμου.
