Εισερχόμενοι στην έρευνά μας θα πρέπει να προϋποθέσουμε την ύπαρξη τουλάχιστον τριών αλληλένδετων νημάτων. Το πρώτο εξ αυτών αφορά τους Έλληνες επιστημονικούς συγγραφείς, τα βιβλία των οποίων μεταφράστηκαν στα αραβικά, μελετήθηκαν από Άραβες λογίους και έγιναν το αντικείμενο σχολίων και συνόψεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις το νήμα της μετάδοσης είναι ορατό. Το δεύτερο νήμα αφορά τα συμπεράσματα και τις επιστημονικές αρχές που παρελήφθησαν και ανεπτύχθησαν από τους Άραβες συγγραφείς που δε δηλώνουν την προέλευσή τους, κι η οποία μπορεί να εξηγηθεί μόνον αναφορικά με μία ελληνική (αλεξανδρινή) πηγή. Το τρίτο νήμα αφορά εκείνα τα ζητήματα και προβλήματα που, μολονότι ηγέρθησαν από τους Άραβες με το δικό τους τρόπο, δε θα τους είχαν απασχολήσει ποτέ εάν δεν είχαν υποδειχθεί από τους Έλληνες στοχαστές οι οποίοι είχαν επιχειρήσει προηγουμένως να επιλύσουν παρόμοιες δυσκολίες, προσεγγίζοντας τις ωστόσο με διαφορετικό τρόπο. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]