Την παρούσα μελέτη απασχολεί η διακινδύνευση και η επακόλουθη ανάγκη προστασίας του επενδυτή ως αποδέκτη επενδυτικών υπηρεσιών που προσφέρονται στη δευτερογενή κεφαλαιαγορά από εξειδικευμένες διαμεσολαβητικές επιχειρήσεις επενδύσεων, γνωστές στη χώρα μας με το ακρωνύμιο ΕΠΕΥ. Έναν δε από τους "ακρογωνιαίους λίθους" της οικείας προστασίας αποτελούν οι υποχρεώσεις επαγγελματικής δεοντολογίας των εν λόγω επιχειρήσεων που θεσπίσθηκαν αρχικά από την Οδηγία 93/22/ΕΟΚ και πιο πρόσφατα από την Οδηγία 2004/39/ΕΚ.
