Απόψε θαρρώ πως θαθρεί ένα αγαπημένο πρόσωπο. Κι όταν μπει στο σπίτι θα με κοιτάξει κατάματα. Πού τέτοια χαρά; Στο τραπέζι του στρατηγού κάθονται πολλοί γύρω γύρω και μεθοκοπούν, αλλά τα μάτια της κοιτάνε μονάχα αυτόν. Είναι συνοδός και ερωμένη, αγαπημένη και σύντροφος, για τον ισχυρό στρατηγό, που παίζει με τον έρωτα σε ώρες θανάτου. Κι εγώ, ένας τόσος δα ταπεινός αξιωματούχος, που δίνω τον έρωτά μου, που ανταλλάσσω την ζωή μου με τη δική της; Ακατάδεχτη, όχι αγαπημένη. Δοσμένη πιο πριν στον στρατηγό της νίκης και των δοξασμένων πολέμων.[...]
(Απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)
