`Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα που περιγράφει τι είδους ποιήτρια είμαι, τι είδους γυναίκα είμαι, οπότε, εάν δεν σας αρέσει, μπορείτε να φύγετε πριν συνεχίσω`. Μ` αυτήν τη φράση ξεκινούσε πάντα τις δημόσιες αναγνώσεις της η Αν Σέξτον. Καθόταν στο κέντρο του αμφιθεάτρου, έβγαζε τα παπούτσια της, άναβε ένα τσιγάρο και άρχιζε: `Βγήκα, δαιμονισμένη μάγισσα / στοιχειώνοντας τον μαύρο αέρα, πιο τολμηρή τη νύχτα [. . .] / Μια τέτοια γυναίκα δεν είναι ακριβώς γυναίκα. Έχω υπάρξει ον του είδους της`. Πράγματι, η Αν Σέξτον, μια από τις σπουδαιότερες διεθνώς ποιητικές φωνές της εποχής μας, έγραφε ως χθόνιο και ουράνιο ον - δηλαδή ακριβώς ως κάποιου αρχετυπικού είδους άνθρωπος - γυναίκα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]