Η παρούσα μετάφραση είναι ανταπόκριση στο έμμεσο ιδιότυπο κάλεσμα - σ` εκείνο το παράξενο νεύμα που κάνουν τα ωραία κείμενα, καλώντας σε περιπλάνηση στον γλυκόφωνο γλωσσικό τους κόσμο. Πρόκειται για βασανιστική αλλά άκρως γοητευτική περιπέτεια, για επίπονη δοκιμασία των αντοχών της νεοελληνικής ποιητικής γλώσσας στη σκληρή της αναμέτρηση με τον αρχαϊκό λυρισμό, αλλά και για μοναδική εμπειρία ποιότητας, που σου αφήνει κάποτε μιαν αμήχανη αίσθηση, σαν κι αυτήν που εγγράφεται στο σαπφικό σπάραγμα:
`ψαύην δ` ου δοκίμωμ` οράνω δυσπαχέα
(...αχ δεν μπορώ τον ουρανό ν` αγγίξω·
δεν φτάνουνε τα χέρια μου...) [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]