«. . . Θα προσπαθήσω να ξετυλίξω το κουβάρι της μνήμης μου παίρνοντας κομμάτια από το ημερολόγιο της Ελένης Σταυροπούλου, έτσι όπως τα βρήκα γραμμένα (. . .), όταν κατάληξε στα χέρια μου μετά το θάνατό της στην Αφρική, και θα τα ενώσω με τα δικά μου ζωντανά κομμάτια, απ’ το δικό μου ημερολόγιο, που τα καταχωρίζω απαλείφοντας σχεδόν τις ημερομηνίες - οι αριθμοί με πονούν -, μόνο και μόνο για να ολοκληρώσω ένα κείμενο κατάθεση - καταγραφή που, ξετυλίγοντάς το, όπως η Αριάδνη το μίτο, θα καταδειχτεί ίσως το περίεργο παιχνίδι της μοίρας με τους ανθρώπους. . . » Αδράχνω, λοιπόν, την ευκαιρία και γράφω, καταγράφοντας την ιστορία που . . . κομμάτι δικό της, κομμάτι δικό μου, υφαίνουν μια ολότητα σφιχτοπλεγμένου ιστού. . . »

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]