Τι αναλογίζεται ο Έλληνας γιατρός Στέργιος Χ. στο σοβιετικό τρένο της γραμμής Τασκένδη - Μόσχα τον Οκτώβριο του 1967, καθώς αφήνει πίσω του για πάντα την `πατρίδα από βαμβάκι`;
Και ποια είναι η γυναικεία μορφή που τον βασανίζει τόσο πολύ;
Φύλλο φύλλο περνούν από τη μνήμη του τα δεκαοχτώ χρόνια που τον χωρίζουν από τον σημαδιακό εκείνο Οκτώβριο του 1949, όταν, μαζί με χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες, άνδρες και γυναίκες, φτάνει στην Τασκένδη. Ανεξίτηλες εικόνες και έντονα συναισθήματα τον κατακλύζουν. Ανιδιοτελή οράματα, καίρια διλήμματα, βασανιστικές ενοχές, σκληρές προσωπικές συγκρούσεις ελέω ιδεολογίας, βαθιά και αθεράπευτη νοσταλγία για την απαγορευμένη πατρίδα, την Ελλάδα, και προπαντός τη Θεσσαλονίκη, όπου οι αγαπημένοι του άνθρωποι βιώνουν τον δικό τους πόνο. Αλλά κι ένας μοιραίος παράνομος έρωτας με μια Ρωσίδα που κρύβει ένα αναπάντεχο μυστικό το οποίο αποκαλύπτεται απρόσμενα - και πάλι στην Τασκένδη.
Ένα μυθιστόρημα για ένα κομμάτι του ελληνισμού το οποίο έζησε για δεκαετίες ως αποδιοπομπαίος τράγος και βίωσε ως το κόκαλο την τραγικότητα της Ιστορίας.
Ένα μυθιστόρημα για τον αποχωρισμό, την απώλεια, τη νοσταλγία. Τον έρωτα και την ανθρωπιά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]