Κάτω από την ιδιότυπη γραφή του τίτλου "Παρ(ανα)γνώριση", που προσφέρεται για τριπλή ανάγνωση (αναγνώριση, παραγνώριση, παραναγνώριση), ο Δημοσθένης Αγραφιώτης συμπαραθέτει 4 δοκίμια για τον διάσημο πολεοδόμο Κ. Α. Δοξιάδη, με σκοπό να παρουσιάσει την επιστημονική και επιστημολογική του κατατομή που θα αναδείξει την πολύπλοκη σχέση του με τη νεοελληνική κοινωνία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, για να επισημάνει εντέλει την απουσία μηχανισμών αναγνώρισης και εγκωμιασμού των πλέον δημιουργικών μελών της. Συμβάλλει έτσι και στον γενικότερο προβληματισμό, εάν δηλαδή η νεοελληνική κοινωνία κατόρθωσε να διαχειριστεί τις περιπτώσεις "ιδιοφυΐας" ή και "μεγαλοφυΐας" που αναδύθηκαν στον κοινωνικο-πολιτιστικό στίβο της χώρας. Πρόκειται βέβαια για μια πρώτη ιχνηλάτηση μέσω των 4 δοκιμιών που φωτίζουν ορισμένες πτυχές του έργου του Κ. Α. Δοξιάδη και ιδιαίτερα εμφατικά την ανάδυση της Οικιστικής ως περιοχής επιστημονικής γνώσης, την οποία ο Αγραφιώτης θεωρεί ως κοινωνικό - πολιτιστικό φαινόμενο, τον δε Κ. Α. Δοξιάδη ως πολιτιστικό καινοτόμο. "Η παρα-αναγνώριση του σημαντικού και του εξαιρετικού", γράφει ο Αγραφιώτης, "αποτελεί μια περιπέτεια", συνδεόμενη με "πάθη και συγκρούσεις" και συμπλεκόμενη με "επιτεύγματα και αποτυχίες" που καλλιεργούν "δίνες ελπίδας και απογοήτευσης", έτσι ώστε τα 4 δοκίμια τού ανά χείρας τόμου να αποτελούν "μια εισαγωγή και όχι το τελευταίο κεφάλαιο σ` έναν τόμο απoτίμησης και στάθμισης μιας προσωπικότητας, όπως αυτή του Κ. Α. Δοξιάδη".