Αυτά τα παραμύθια είναι γεμάτα απλότητα και μουσική. Είναι η λογοτεχνία μιας τάξης για την οποία το κάθε τι στο βαθύ αυλάκι της γέννησης, του έρωτα, του πόνου και του θανάτου προκύπτει απαράλλαχτο για αιώνες· μιας τάξης που βαφτίζει το κάθε τι στην καρδιά· για την οποία το κάθε τι είναι σύμβολο. Οι χωρικοί έχουν τη ράβδο που πάνω της στηρίζεται απ` την αρχή ο άνθρωπος. Οι κάτοικοι των πόλεων έχουν τις μηχανές - πρόζα και νεοπλουτισμό. Οι χωρικοί λιγοστά πράγματα ζουν στη ζωή τους και τα διηγούνται ύστερα αδιάκοπα, καθισμένοι γύρω στη φωτιά. Σ` εμάς, τίποτα δεν προφταίνει ν` αποκτήσει νόημα· συμβαίνουν πάρα πολλά στη δική μας ζωή, τόσα που ούτε και μια μεγάλη καρδιά δεν τα χωράει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]