Πρώτα πυροβόλησαν το λευκό κορίτσι. Τις υπόλοιπες με την ησυχία τους· δεν είχαν λόγο να βιάζονται. Βρίσκονταν δεκαεφτά μίλια μακριά από την πόλη, που κι αυτή με τη σειρά της απείχε από την κοντινότερη ενενήντα μίλια. Από κρυψώνες άλλο τίποτα στο Μοναστήρι, όμως υπάρχει χρόνος και η μέρα μόλις άρχισε.
Είναι εννιά, σχεδόν δυο φορές περισσότεροι από τις γυναίκες που έχουν αποφασίσει να φοβίσουν ή να σκοτώσουν και διαθέτουν τα αναγκαία και για τις δυο δουλειές: σκοινί, ένα σταυρό από φοινικόφυλλα, χειροπέδες, γυαλιά ηλίου, όπως και καθαρές όμορφες καραμπίνες. [...]
