Κατ` εμέ το κόκκινο δείχνει την κυριαρχία του θερμού στο ψυχρό, της χαράς πάνω στη θλίψη και τον θρίαμβο της ζωής στον θάνατο. Επιπλέον, στην παλέτα των εποχών, το Κόκκινο (είτε σε αρμονικό διάλογο με τα υπόλοιπα χρώματα είτε ως κυρίαρχη αυθαιρεσία) λειτουργεί πάνω στον καμβά της εαρινής φύσης σαν ταπεινός και ρομαντικός (πλην και αρκούντως επιθετικός) εραστής, ο οποίος υμνεί και τραγουδά, παρακαλεί και ικετεύει τα άλλα χρώματα ώστε να απολαύσουν εντέλει τα μάτια κι η ψυχή μας τον εκστατικό οργασμό του μες στην άνοιξη.
Σ` αυτή τη φωτογραφική ενότητα, που ξεφυλλίζετε, θέλω να πιστεύω ότι οι "Παπαρούνες" μου θα σας κάνουν κοινωνούς της χαρμόσυνης συνεύρεσής τους με τ` άλλα χρώματα του έαρος, όπως έκαναν κι εμένα.
[...] (Γιώργος Πούπης)