Ο Πίντερ είναι έντιμος συγγραφέας, ο ίδιος μάς προειδοποιεί πως το υλικό που πουλάει (λέξεις) είναι φτιαγμένο από νομίσματα που ηχούν κάλπικα. Είναι λοιπόν αναξιόπιστος και έχει συνείδηση πως διαφημίζει την αναξιοπιστία του∙ έντιμος, αφού μας αποκαλύπτει την ανεντιμότητά του. Δεν καταδέχτηκε ποτέ να χρησιμοποιήσει την εκφυλισμένη και υπέρτατα απατηλή γλώσσα της εντιμότητας, της ειλικρίνειας ή της αθωότητας, που χρόνια τώρα μιαίνει το βρετανικό θέατρο. Η γλώσσα του Πίντερ δεν υπήρξε ποτέ ενάρετη, ήταν διεφθαρμένη εκ γενετής. Ο ιδιωματισμός του Πίντερ είναι ουσιαστικά ανθρώπινος, επειδή είναι ένας ιδιωματισμός ψεμάτων και στρατηγημάτων. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με ένα κοινό που πάει στο θέατρο για να βολευτεί, να διασκεδάσει, να παρηγορηθεί, να πατροναριστεί, να διδαχθεί.