Τα πεζογραφήματα του βιβλίου «Παιχνίδια στον Παράδεισο» του ποιητή Μάρκου Μέσκου έχουν γραφεί και πρωτοεκδοθεί το 1978. Αποτελούν, εκ πρώτης όψεως, μια «καταγραφή» παιδικών παιχνιδιών (δεκαπέντε συνολικά), στην πόλη της Έδεσσας τη δεκαετία 1935-1945 - η οποία βαθμιαία εξελίσσεται σε μία επιστροφή στον χαμένο παράδεισο των παιδιών χρόνων του συγγραφέα, έναν παράδεισο όπου οι τοποθεσίες της πόλης ανακαλούνται νοσταλγικά μέσα από τα ονόματά τους και οι απόηχοι των ιστορικών γεγονότων φθάνουν αλλά και αφομοιώνονται γρήγορα μέσα στις παιδικές συνειδήσεις. Κοντολογίς, όλα αυτά είναι η αφορμή για να χαραχτεί μέσα στα κείμενα του βιβλίου το «ταπεινό ήθος» μιας ηλικίας και μιας εποχής, και για να ακουστεί ξανά η μυστική παιδική γλώσσα, η «γλώσσα που γνωρίζει τον άνεμο και τις κραυγές των πουλιών». Μέσα στο ιστορικό, πάντοτε, πλαίσιο της εποχής, ο πυρήνας, των πεζογραφημάτων των Παιχνιδιών στον Παράδεισο, δεν είναι μακριά από την αλήθεια μιας άγραφης κουλτούρας πού μόνο στα παιδιά (δυνάμει) επιτρέπεται η βίωσή της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]