Τα ποιήματα της συλλογής "Ουρανός Χρώμα Βανίλιας" γράφτηκαν σε μια περίοδο έντονων πυρκαγιών και αγανάκτησης για την ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού να τις περιορίσει ή να τις σβήσει. Το χρώμα βανίλιας ελαφρώς ρόδινο δεν ήταν σύννεφο το ηλιοβασίλεμα, αλλά καπνός πυρκαγιάς. Τα ποιήματα αυτά εγκαινιάζουν μια διαφορετική τεχνοτροπία με σύντομες συμπυκνωμένες τετράστιχες στροφές που ν` αποτελούν πλάγιες ειρωνικές αναφορές για τα τρέχοντα χωρίς όμως το ποίημα να χάνει τη γλωσσικά ανεξάρτητη σύνδεση του και τον αινιγματικό του χαρακτήρα. Αλλιώς δεν θα `ταν "ποίημα", αλλά κάτι άλλο.
