«Η συλλογική μνήμη δεν είναι χτισμένη στην πέτρα αλλά στην κινούμενη άμμο, στο έλος, σε εκείνον τον στοιχειωμένο βαλτότοπο με τα βρύα, που ξερνάει ατμούς και ονομάζεται θάνατος». Η Ουράνια Αρμονία του Πέτερ Έστερχαζι παίζει με πέντε αιώνες ευρωπαϊκής ιστορίας. Στο πρώτο μέρος, μέσα σε μια καταιγίδα από θραύσματα συλλογικής μνήμης («ο πατέρας μου»), κάνουν το πέρασμά τους ισχυρές προσωπικότητες της μεγάλης οικογένειας Έστερχαζι, κόμητες, στρατηγοί, πρωθυπουργοί, αλλά και προδότες, τυραννίσκοι, παιδεραστές, μέθυσοι ή κοινοί άνθρωποι. Το δεύτερο μέρος εστιάζει στον βιολογικό πατέρα του συγγραφέα και στην πορεία του προς τη σκληρή ισοπέδωση του 20ού αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]