Ο Alberto Manguel γράφει τη «βιογραφία» της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, την πορεία αυτών των σημαντικών έργων εδώ και 2.500 χρόνια. Πώς μεταφράστηκαν και πώς αποδόθηκαν από σημαντικούς λογοτέχνες των σύγχρονων κοινωνιών και πολιτισμών της Δύσης. Διατείνεται ότι η λέξη «πολιτισμός» θα ήταν ακόμα άγνωστη αν δεν είχαν βρεθεί αυτά τα αριστουργηματικά έργα. Η δυναμική του έπους της Ιλιάδας πηγάζει από τη γοητεία που ασκεί το κείμενο στο κοινό του με τις περιγραφικές σκηνές πολέμου και από τη γλυκιά απέχθεια που προκαλούν αυτές οι βίαιες σκηνές. Ο Όμηρος έχει κατανοήσει απολύτως τη σχέση της ανθρώπινης φύσης με τη βία και τη ροπή προς αυτή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]