Καμιά κοινωνία, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, δεν βίωσε τόσο βαθιά τον αθλητισμό, όσο οι αρχαιοελληνικές κοινότητες. Σταδιακά δομήθηκε μια πλήρης πυραμίδα του αθλητικού φαινομένου: στη βάση το γυμνάσιο και η παλαίστρα, στις πλευρές οι πολυάριθμοι τοπικοί αγώνες, ψηλότερα οι Πανελλήνιοι Αγώνες και στην κορυφή οι Ολυμπιάδες. Το σχήμα αυτό λειτούργησε στο σύνολό του με πλούσιους καρπούς και στην Ήπειρο, που από τους ύστερους κλασικούς χρόνους δεν είχε τίποτε να ζηλέψει στις αθλητικές δραστηριότητες από τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας. Ποια ήταν η σχέση των Ελλήνων με τον αθλητισμό πριν από τις Ολυμπιάδες που διοργάνωσε ο Ηπειρώτης ευεργέτης Ε. Ζάππας στην Αθήνα, στο διάστημα 1859 - 1889; Ποιον αντίκτυπο είχαν στην ελληνική κοινωνία; Πως τις σχολίασαν οι διανοούμενοι, ποια στάση κράτησαν οι πολιτικοί; Έγιναν γνωστοί οι αγώνες του Ζάππα στο εξωτερικό και, αν ναι, ποιες διεργασίες κίνησαν; Το κυριότερο: συνδέονται - και πώς - με την τόσο επιτυχημένη Ολυμπιάδα του 1896; Σε ποια οικονομική κατάσταση βρισκόταν το ελληνικό κράτος το 1896 και τι σήμαινε για το παγκόσμιο ολυμπιακό κίνημα η προθυμία του Γ. Αβέρωφ να χρηματοδοτήσει την αναστήλωση του Παναθηναϊκού Σταδίου; Ποια ήταν τα κίνητρα της πράξης του; Θα γίνονταν οι Αγώνες στην Αθήνα, αν η πόλη δεν αποκτούσε κατάλληλο στάδιο για τη διεξαγωγή τους; Πώς αξιολόγησαν την πράξη του η πολιτική ηγεσία και ο ελληνικός λαός;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]