Το βιβλίο αυτό, καρπός μακράς έρευνας, μου χάρισε μια γοητευτική διαδρομή στο χρόνο και ένα μοναδικό προνόμιο. Να γράψω για ένα θεσμό που παρήγαγε ανεπανάληπτης ποιότητας έργα στην ελληνική αρχαιότητα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την κορυφαία αθλητική διοργάνωση της εποχής μας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αντλούν το τεράστιο κύρος τους από τα βάθη των αιώνων. Το Ολυμπιακό Ιδεώδες μετρά 2.800 χρόνια ζωής! Πήγασε από τη δημιουργικότητα του ελληνικού πνεύματος και το ανατροφοδότησε με νέα στοιχεία. Δεν μπορεί να νοηθεί ο Αγώνας έξω από την παιδεία, την τέχνη, την ιστορική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας. Συμβαίνει βέβαια και το αντίστροφο: η θεώρηση της κοινωνίας αυτής και του πολιτισμού της είναι ελλειμματική αν δεν ιδωθεί και μέσα από το πρίσμα του αθλητισμού. Η άθληση και ο Αγώνας συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία του ολοκληρωμένου ανθρώπου, του ιδανικού πολίτη. Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο τέλος του 19ου αιώνα, από ιδεαλιστές και οραματιστές σαν τον Pierre de Coubertin και τους συμπαραστάτες του, σ` αυτό ακριβώς στόχευε. Να αναγεννηθεί, με μήτρα το σύγχρονο Ολυμπιακό κίνημα, η λαμπρή παράδοση του αθλητισμού ως εκπαιδευτικού και πολιτιστικού ιδανικού. Το όραμα πραγματώθηκε στην Αθήνα το 1896 και μεταλαμπαδεύτηκε σε όλη την οικουμένη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]