Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι η μελέτη της εξέλιξης και της χρήσης των υλικών στη ζωγραφική διαμέσου των διασωθέντων μαρτυριών για την κάθε εποχή, που βασίζονται πάνω στα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι μεγάλοι ζωγράφοι. Τα γραπτά στοιχεία, που σώζονται, είναι αυτά που διέρευσαν, γιατί οι συντεχνίες κρατούσαν όλα τα μυστικά των μεγάλων δημιουργών της Τέχνης. Θα τοποθετήσουμε ιστορικά αυτά τα υλικά, δηλαδή από πότε εμφανίστηκαν και πώς χρησιμοποιήθηκαν διαμέσου των εποχών και θα ασχοληθούμε με τη σύστασή τους και τον τρόπο παρασκευής τους.
Ξεκινούμε με τη μελέτη του ζωγράφου Γιαν Βαν Άικ, ο οποίος σηματοδότησε με την ανακάλυψη του στα 1410 -το λάδι- την πορεία της ζωγραφικής. Βασιζόμενοι σ` αυτόν, οι μετέπειτα ζωγράφοι, Αντονέλο ντα Μεσίνα, Λεονάρντο ντα Βίντσι, οι Βενετσιάνοι, ο Ρούμπενς, ο Ρέμπραντ κ.ά., εισάγουν τις δικές τους παραλλαγές και τεχνικές στη ζωγραφική και καθορίζουν τη μετέπειτα εξέλιξη της Τέχνης έως σήμερα.
Στο δεύτερο μέρος, αναλύονται οι ιδιότητες των χρωστικών ουσιών, των μίντιουμ (συνδετικών υλικών), των διαφόρων εργαλείων, στοιχεία απαραίτητα σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, τόσο για τον καλλιτέχνη που έχει στη διάθεσή του πληθώρα από τεχνικές και τρόπους έκφρασης, όσο και για το συντηρητή έργων τέχνης.
Θα αναφερθούμε στα βιομηχανοποιημένα υλικά, που χρησιμοποιούμε σήμερα, για να μπορέσουμε να κάνουμε τη σύγκριση και να κατανοήσουμε βαθύτερα τους παλιούς δασκάλους. Επίσης, ο αναγνώστης θα είναι σε θέση να τα φτιάξει στο εργαστήριο, καθώς και να κατανοήσει τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται αναφορικά με κάθε υλικό (παστέλ, αβγοτέμπερα, λάδι, κ.ά).
Έχει γίνει κάποια επιλογή στα υλικά, με το σκεπτικό ότι αυτά που θα παρουσιαστούν στα επόμενα κεφάλαια είναι τα πιο γνωστά και τα πιο βασικά για κάποιον που θα ασχοληθεί με τη ζωγραφική.
Τέλος, θέλουμε επίμονα να επισημάνουμε εδώ ότι το βοήθημα αυτό με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διδασκαλία στο εργαστήριο, όπου η γνώση γίνεται πράξη ζωντανά.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
