Οι ένορκες βεβαιώσεις
ως αποδεικτικό μέσο στην πολιτική δίκη
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-445-000-8
Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε., Θεσσαλονίκη, 2005
1η έκδ., Ελληνική, Νέα
€ 28.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Απροσδιόριστο δέσιμο
21 x 14 εκ, 275 σελ.
Σύντομη περιγραφή
Στη μελέτη επιχειρείται για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία μια ολοκληρωμένη καταγραφή και αντιμετώπιση των ζητημάτων που ανακύπτουν, είτε κατά τη διαδικασία λήψεως της βεβαίωσης ενώπιον του ειρηνοδίκη ή του συμβολαιογράφου, είτε αναφορικά με τη χρήση της ως αποδεικτικού μέσου.
Περιγραφή

Οι ένορκες βεβαιώσεις χρησιμοποιούνται για περισσότερα από ενενήντα έτη ως αποδεικτικό μέσο στην ελληνική πολιτική δίκη, προσλαμβάνοντας ευρύτατη διάδοση στην καθημερινή δικαστηριακή πρακτική, αλλά και συγκεντρώνοντας τα πυρά της θεωρίας. Υπό την ισχύ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επιτράπηκε αρχικά η χρήση τους στις διαδικασίες των μισθωτικών και εργατικών διαφορών, καθώς και των αμοιβών από παροχή εργασίας (677 επ. ΚΠολΔ), ενώ σταδιακά με τις κατά καιρούς τροποποιήσεις του Κώδικα η χρήση τους επεκτάθηκε και στις υπόλοιπες ειδικές διαδικασίες, αλλά και στην τακτική διαδικασία του μονομελούς πρωτοδικείου και του ειρηνοδικείου.
Μετά το Ν. 2915/2001, η λειτουργία των ενόρκων βεβαιώσεων ως αποδεικτικού μέσου παρουσιάζει αυξημένο πρακτικό ενδιαφέρον, καθώς αποτελούν επιτρεπτό αποδεικτικό μέσο, στο σύνολο σχεδόν των διαδικασιών ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων.
Επιπλέον, οι ένορκες βεβαιώσεις, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ως προς την καθημερινή πραγματικότητα των ειρηνοδικείων και των συμβολαιογραφείων, καθώς η σύνταξή τους προϋποθέτει τη σύμπραξη ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου.

Πρόλογος
Κυριότερες συντομογραφίες

§ 1. Εισαγωγή
1.1. Προδιάθεση
1.2. Η αντιφατική στάση του νομοθέτη έναντι των ενόρκων βεβαιώσεων
1.3. Η πολεμική της θεωρίας κατά των ενόρκων βεβαιώσεων
1.4. Μια απόπειρα κριτικής αποτιμήσεως των κυριότερων επιχειρημάτων της πολεμικής κατά των ενόρκων βεβαιώσεων
1.5. Επισκόπηση των κυριότερων χαρακτηριστικών της ρυθμίσεως του Ν. 2915/2001 για τις ένορκες βεβαιώσεις
1.6. Κύρια ερμηνευτικά προβλήματα υπό την ισχύουσα διατύπωση του άρθρου 270 § 2 ΚΠολΔ
1.7. Ερευνητικό ζητούμενο της μελέτης και περαιτέρω διάγραμμα
§ 2. Επισκόπηση της διαχρονικής πορείας των ενόρκων βεβαιώσεων στην πολιτική δίκη
2.1. Προδιάθεση
2.2. Οι ένορκες βεβαιώσεις προ του Ν. 1540/1944
2.3. Η ρύθμιση των ενόρκων βεβαιώσεων με τους Ν. 1540/1944 και 264/1945
2.4. Μερική ανακεφαλαίωση. Η αποδεικτική ισχύς των ενόρκων βεβαιώσεων υπό την ΠολΔ/1835
2.5. Οι ένορκες βεβαιώσεις υπό την ισχύ του ΚΠολΔ/1968
2.6. Οι τροποποιήσεις του δικαίου της αποδείξεως με το Ν.Δ. 958/1971 και το Ν. 1478/1984
2.7. Ανακεφαλαίωση
§ 3. Νομική φύση των ενόρκων βεβαιώσεων (ως μέσου αποδείξεως) και της διαδικασίας λήψεως τους
3.1. Προδιάθεση
3.2. Νομική φύση της διαδικασίας λήψεως ένορκης βεβαιώσεως
3.2.1. Υποστηριζόμενες απόψεις
3.2.2. Κριτικές επισημάνσεις
3.2.3. Η διαδικασία λήψεως ένορκης βεβαιώσεως ως πράξη της εξωδικαστικής εκουσίας δικαιοδοσίας
3.3. Η απαγόρευση εξέτασης του βεβαιούντος υπό το πρίσμα της ΕυρΣΔΑ
3.4. Η ένορκη βεβαίωση ως μέσο αποδείξεως στην πολιτική δίκη και το δικαίωμα δικαστικής ακροάσεως
3.5. Νομικός χαρακτηρισμός της ένορκης βεβαιώσεως ως αποδεικτικού μέσου
§ 4. Η καθεαυτή διαδικασία λήψεως ένορκης βεβαιώσεως
4.1. Εφαρμοστέο δίκαιο για τη ρύθμιση της διαδικασίας λήψεως ένορκης βεβαιώσεως
4.2. Αρμόδιο όργανο
4.2.1. Καθ’ ύλην αρμοδιότητα
4.2.2. Κατά τόπον αρμοδιότητα
4.2.3. Κυρώσεις σε περίπτωση παραβάσεως των ρυθμίσεων περί καθ’ ύλην ή κατά τόπον αρμοδιότητας
4.3. Διαδικασία συντάξεως ένορκης βεβαιώσεως
4.3.1. Κωλύματα του αρμοδίου οργάνου για τη σύνταξη ένορκης βεβαιώσεως
4.3.2. Έλεγχος νομιμότητας του οργάνου ενώπιον του οποίου συντάσσεται η ένορκη βεβαίωση
4.3.3. Τρόπος λήψεως της ένορκης βεβαιώσεως
4.4. Υποχρέωση παροχής αντιγράφων προς τον αντίδικο
4.5. Η έλλειψη αμεσότητας της διαδικασίας λήψεως της ένορκης βεβαιώσεως και δυνατότητες θεραπείας της υπό το ισχύον δίκαιο
§ 5. Οριοθέτηση των προϋποθέσεων του παραδεκτού της ένορκης βεβαιώσεως ως μέσου αποδείξεως
5.1. Προδιάθεση
5.2. Οι κατ’ άρθρο 270 § 2 εδ. β΄-δ΄ ΚΠολΔ προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων στις ειδικές διαδικασίες μετά το Ν. 2915/2001
5.3. Προϋποθέσεις επιτρεπτού των ενόρκων βεβαιώσεων στις διαδικασίες των γαμικών διαφορών και των διαφορών από σχέσεις γονέων και τέκνων
5.4. Οι προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων στις ειδικές διαδικασίες όπου εφαρμόζονται τα άρθρο 650 § 1 και 671 § 1 ΚΠολΔ
5.5. Ανακεφαλαίωση - κριτικές παρατηρήσεις ως προς τις προϋποθέσεις του παραδεκτού στις ειδικές διαδικασίες
5.6. Προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων στην εκουσία δικαιοδοσία
5.7. Προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων
5.8. Προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων στις υπόλοιπες περιπτώσεις ελεύθερης αποδείξεως
5.9. Η απαγόρευση χρήσεως ενόρκων βεβαιώσεων στις δίκες ανα-γκαστικών απαλλοτριώσεων κατά τον Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων
5.10. «Εξώδικες» ένορκες βεβαιώσεις
5.11. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου
5.12. Ανακεφαλαίωση
§ 6. Οι κατ’ ιδίαν προϋποθέσεις του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων κατά τα άρθρα 270 § 2 εδ. γ΄-δ΄, 650 § 1 και 671 § 1 ΚΠολΔ
6.1. Η προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου
6.1.1. Ratio της προηγούμενης κλητεύσεως του αντιδίκου
6.1.2. Στοιχεία της κλητεύσεως – ζητήματα ακυροτήτων
6.1.3. Οριοθέτηση των υποκειμενικών ορίων της υποχρεώ-σεως κλητεύσεως του αντιδίκου - ζητήματα επί συνθέτων δικών
6.1.4. Τύπος της κλητεύσεως
6.2. Η προθεσμία κλητεύσεως του αντιδίκου
6.2.1. Υπολογισμός των προπαρασκευαστικών προθεσμιών του άρθρου 270 § 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ
6.2.2. Υπολογισμός των προθεσμιών των άρθρων 650 § 1 και 671 § 1 ΚΠολΔ
6.3. Φύση των δικονομικών κυρώσεων σε περίπτωση παραλείψεως της κλητεύσεως
6.4. Ζητήματα δικονομικού διεθνούς δικαίου αναφορικά με τη λήψη της βεβαιώσεως
6.4.1. Προδιάθεση
6.4.2. Η ρύθμιση του Ν. 2915/2001. Κριτικές παρατηρήσεις
6.4.3. Δυνατότητα εφαρμογής της ΣΧάγης 1965 και του Κανονισμού 1348/2000 για την κλήτευση του εγκατεστημένου στην αλλοδαπή αντιδίκου
6.4.4. Δυνατότητα ερμηνευτικής προσφυγής στο άρθρο 116 ΚΠολΔ ως μέσου αποτροπής δικονομικών καταχρήσεων στις περιπτώσεις κλητεύσεως δια πλασματικής επιδόσεως
6.5. Οι ποσοτικοί περιορισμοί στη χρήση των ενόρκων βεβαιώσεων κατά τα εδ. γ΄ και δ΄ του άρθρου 270 § 2 ΚΠολΔ
6.5.1. Περιεχόμενο του περιορισμού και πεδίο εφαρμογής του
6.5.2. Σημεία επαφής και αποκλίσεως του ποσοτικού περιορισμού του άρθρου 270 § 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ προς το άρθρο 396 ΚΠολΔ
6.5.3. Ερμηνευτικά ζητήματα από τη λειτουργία του ποσοτικού περιορισμού του άρθρου 270 § 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ, ιδίως στην περίπτωση της ομοδικίας
6.5.4. Ερμηνευτικά ζητήματα από τον ποσοτικό περιορισμό των ανταποδεικτικώς προσκομιζόμενων ενόρκων βεβαιώσεων
6.6. Κριτική αποτίμηση των κατ’ ιδίαν προϋποθέσεων του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων υπό το πρίσμα του δικαιώματος αποδείξεως
6.6.1. Οι προϋποθέσεις χρήσεως των αποδεικτικών μέσων, ως περιορισμοί εν γένει του δικαιώματος αποδείξεως
6.6.2. Κριτική αποτίμηση της ρυθμίσεως των κατ’ ιδίαν προϋποθέσεων του παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων σε σχέση με το δικαίωμα αποδείξεως
§ 7. Ειδικά ζητήματα ως προς τη χρήση των ενόρκων βεβαιώσεων ως αποδεικτικού μέσου
7.1. Εισαγωγή
7.2. Οι περιορισμοί στη χρήση των «μη πληρούντων τους όρους του νόμου» αποδεικτικών μέσων
7.3. Ένορκες βεβαιώσεις και προαπόδειξη
7.4. Έμμεσοι περιορισμοί ως προς το πρόσωπο του βεβαιούντος
§ 8. Επίμετρο
8.1. Σύνοψη πορισμάτων
8.2. Διαπιστώσεις ως προς το ειδικότερο αντικείμενο της μελέτης
8.3. Κριτική αποτίμηση της υφιστάμενης νομικής ρύθμισης - De lege ferenda προτάσεις

Βιβλιογραφία