(. . .) Στις μέρες μας η συγγραφή μυθιστορημάτων έχει αναγορευτεί σε κάτι σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ο πρότερος «ανέντιμος» βίος του συγγραφέα αποενοχοποιείται μ` ένα δήθεν μαγικό τρόπο. . . κι εκείνος παραδίδεται αγνός -Κύριος οίδε- σε ποιον. . . Ο συγγραφέας του βιβλίου τούτου και ο εκδότης του πιστεύουν στην χαρά που μας προσφέρει ο αφρός του κύματος και όχι οι δήθεν βαθυστόχαστες καταβυθίσεις. . . Βεβαίως το νόημα βρίσκεται στο βυθό αλλά είναι εξίσου σημαντική και απελευθερωτική η επιφάνεια της θάλασσας, το κολύμπι, οι μπουρμπουλήθρες και ο ορίζοντας!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]