Στον άχρονο κόσμο των γυναικών κυριαρχεί ο τρόμος, που αισθητοποιείται με τις λεπίδες που κοσμούν τα κορμιά τους.
Το άλλο φύλο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και μετά πεθαίνει. Τα πάντα όμως ανατρέπονται... Σαν άλλη Υπερμνήστρα η Θίο, υπακούοντας στο φυσικό νόμο, σώζει τον Λυγκέα-Αθόν, εγείροντας το φόβο και το μίσος.
Παραπέμποντας στις αρχέγονες τελετουργίες της αναπαραγωγής και αναπαριστώντας πρωτότυπα και πλαστικά το νείκος και τη φιλότητα, που διέπουν το Σύμπαν, η Ειρήνη Κανακάκη ξεκινώντας από την αγριάδα του απόλυτου σκότους με την πλήρη απουσία συναισθημάτων, θα καταλήξει στο φως, στην απόλυτη ένωση των σωμάτων και των ψυχών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]