Η δέκατη Πέμπτη ραψωδία λειτουργεί σαν διπλή γέφυρα στην εξέλιξη της Οδύσσειας: από θεματική άποψη διεκπεραιώνει την επικείμενη συνάντηση του Οδυσσέα και του Τηλέμαχου· από αφηγηματική σκοπιά συμπλέκει μεταξύ τους δρώμενα που αφορούν στον γιο και στον πατέρα, όσο ακόμη τους χωρίζει η απόσταση, η οποία διαρκώς ωστόσο μειώνεται, για να μηδενιστεί στην επόμενη ραψωδία, με τη συνεύρεσή τους και τον αμοιβαίο τους αναγνωρισμό. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]