`Γενικότερα η Ιθακησίων αγορά συστήνει πλήρες παράδειγμα πολιτικής σύγκρουσης, αν συγκριθεί και προς τις παντοειδείς ιλιαδικές αγορές. Τόσο η αφηγηματική και διαλογική σκηνοθεσία της, όσο , και προπαντός , το είδος και το ήθος των συμβαλλομένων λόγων δίνουν την αίσθηση βίαιου δημόσιου ανταγωνισμού προσώπων, εξουσιών, συμφερόντων, αλλά και ρητορικής τέχνης. Η γλώσσα των λόγων και των αντιλόγων ελέγχεται περίτεχνη: όπου πρέπει, στυφή και άκρως προκλητική, με ρεαλισμό που συχνά φτάνει στα όρια του κυνισμού. Με κάποια δόση υπερβολής, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η Ιθακησίων αγορά της δεύτερης οδυσσειακής ραψωδίας προοιωνίζεται σοφιστικούς αγώνες ή ακόμη και αντίπαλες δημηγορίες του Θουκυδίδη. Φόρμα, περιεχόμενο και λειτουργία βρίσκονται εδώ σε αμοιβαία αντιστοιχία.` (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]