Ένα ζευγάρι γλάρων πετά έκπαγλα πάνω από το πέλαγος. Από κάτω τους τα εγκόσμια κατακάθονται απαλά στο βυθό. Μισός αστακός σε σχήμα εμετού, ένα μπουκάλι αντιηλιακού με δείκτη προστασίας 18, ένας ασύρματος, ένα μεταλλικό κατάρτι, ένα κινητό που κουδουνίζει μες στην αδιάβροχη θήκη του, μια κούκλα μπάρμπι με βραδινή ξώπλατη τουαλέτα για το χορό της αποφοίτησης, δύο ενήλικες άνθρωποι σε προχωρημένη πέψη, μια αδιάβροχη φωτογραφική μηχανή, το φιλμ δείχνει κάτι ακατανόμαστο, ένα κρυστάλλινο ποτήρι κρασιού με σομόν κραγιόν στα χείλη του, μια φωτιά σε σχήμα τσαλακωμένου νερού, το επταετές χέρι που κρατούσε την κούκλα καθώς αιωρείται ανεξάρτητο πλάι σε μια επάργυρη αλατιέρα -κατακάθονται όλα, κατακάθονται. Είκοσι δύο ιστορίες με τον Χάρο. Βγαλμένες από τη ζωή. Βγαλμένος από τα υπόγειά του. Να τος, στη γωνιά του δρόμου. Ενώ περιμένει, ένα γατάκι τρίβεται στα πόδια του κι εκείνος το ταΐζει τριμμένη σοκοφρέτα με γέμιση φουντούκι. Ξεκαρδίζεται με λυγμούς. Γιατί;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]